آرام دل بی‌قرارم، آرامش قلب بی‌تابم، ... کجایی؟

اکنون که در تنگنای شب غیبتت، خاموش شدن ستاره‌ها را می‌نگرم‌،... کجایی؟

اکنون که در افق طلوعت نور ظهورت متجلی است.

اکنون که در دل سیاه شب غربتت، چشم امید به راهت دوخته ام،... کجایی؟

 ادامه مطلب...

خبر آمد خبری در راه است
سرخوش آن دل که از آن آگاه است
شاید این جمعه بیاید...شاید
پرده از چهره گشاید...شاید
دست افشان...پای کوبان می روم
بر در سلطان خوبان می روم
می روم بار دگر مستم کند
بی سر و بی پا و بی دستم کند
می روم کز خویشتن بیرون شوم
در پی لیلا رخی مجنون شوم
هر که نشناسد امام خویش را
بر که بسپارد زمان خویش را
با همه لحظه خوش آواییم
در به در کوچه ی تنهاییم
ای دو سه تا کوچه ز ما دورتر
نغمه ی تو از همه پر شور تر

ادامه مطلب...

منم که با همه جرم و گناه مهدی جان

سوی لطف تو دارم نگاه مهدی جان

ز راه مهر و محبت برس به فریادم

که غرق گشته ام اندر گناه مهدی جان

از این که خاطرت را آزرده ام من از عصیان

در تمام ادیان و آیین ها علیرغم اختلافات بسیار و گاه متناقض که می تواند ناشی از دخالت و دستبرد انسان در کلام الهی باشد ، یک نکته مشترک می توان یافت و آن اعتقاد به ظهور منجی به هنگامی است که دنیا را سراسر ستم وجور فراگرفته است . اعتقاد به منجی همواره جان خسته از آلام آدمی را مرهمی بوده که اگر نه در عمر خویش و نه در زمانه و دوره خویش ، در زمانه ایی دیگر کسی می آید که نان را و همه شادی ها ومواهب  دنیا را قسمت می کند . و به ظلم ناشی از زیاده طلبی های اصحاب زر و زور و تزویر پایان می بخشد . این نوع نگرش آینده ای درخشان  برای تاریخ و جامعه ترسیم می کند و همواره نقایص جوامع موجود در مقایسه با آن جامعه ایده آلی بیشتر نمایان می شود و پذیرش ظلم وستم ( آنچه را که هدف طاغوت است ) را با سختی همراه می سازد . به همین دلیل در جوامعی که به این باور مومنند ، همواره حکومتهای ظلم وجور با مشکلات عدیده مواجه اند، نمونه آن را می توان در جامعه ایرانی – اسلامی خود بیابیم که چه در تاریخ معاصر و چه در پیشینه تاریخی اعتقاد به ظهور منجی آخرالزمان هسته بسیاری از اعتراضات و جنبش های مردمی را تشکیل می داده است .

در این میان به جا خواهد بود که به شرایط دنیا پیش از ظهور امام مهدی (ج )  در کلام سحرآمیز امیر سخن ، پروردگار بلاغت امیرالمومنین علی علیه السلام بپردازیم . البته در ابتدا مناسب خواهد بود که به توصیفات آن حضرت در باره اهل بیت مکرم پیامبر اکرم (ص) اشاراتی داشته و سپس به موضوع اصلی بازگردیم .

به طور قطع کسی که در دامان پیامبر رشد یافته ، شانه به شانه وی سختی ها و مرارت های سالهای تبلیغ دین را تحمل کرده و به هنگام نزول آیات الهی توسط جبرییل هم زانو با نبی مکرم اسلام بوده ، کفو و همسر یگانه دختر رسول اکرم و چکیده همه پاکی های عالم شده ، در توصیف این خاندان که خود نیز از پایه های اصلی و ستون های مستحکم آن است گفتنی بسیار دارد . ستودنی که نه توصیف صرف و تهی که دریایی در انگشتانه ای و اندکی از بسیار است.  امیرالمومنین در خطبه دوم از نهج البلاغه خاندان رسالت و امامت را چنین توصیف می کند : " راز پیامبر بدانها سپرده است و هرکه آنان را پناه گیرد به راه حق راه برده است . مخزن علم پیامبرند و احکام شریعت او را بیانگر . قرآن و سنت نزد آنان در امان . چون کوه افراشته دین را نگهبان ، پشت اسلام بدانها راست و ثابت و پابرجاست ." و در جایی دیگر در خطبه 110 در توصیف این خاندان یگانه می فرماید : " ما درخت نبوتیم و فرود آمد نگاه رسالت ، جای آمد شد فرشتگان رحمت و کانهای دانش و چشمه سار بینش . یاور و دوست  ما امید رحمت می برد و دشمن و کینه جوی ما انتظار قهر و سطوت. "

با استناد به گفته های امام علی (ع) در خطبه های 87، 125، 144، 147و 161 صفات زیر را می توان در توصیف خاندان رسالت به طور خلاصه ذکر کرد :

-زمامداران حق و پیشوایان دین ؛

-در گفتار راست ترینند؛

-در داوری به کتاب خدا سزاوارتر؛

-در عمل به سنت رسول خدا اولی تر؛

-تدبیر کننده کار مردمان ؛

-کسی به بهشت نرود جز آنکه آنان را شناخته باشد ؛

-کسی به دوزخ در نشود جز آنکه منکر آنان بود ؛

-راهنمای راه هدایت و روشنی دلهای کور ؛

-طغرای امامت به نام آنان؛

-دانش به آنان زنده است و نادانی به دانش آنان مرده ؛

-نیکوترین خاندانند.  

در خطبه97 امام خطاب به گروه مسلمین می فرماید : " به خانواده پیامبرتان بنگرید و بدان سو که می روند بروید و پی آنان را بگیرید که هرگز شما را از راه رستگاری بیرون نخواهند کرد و به هلاکتتان باز نخواهند آورد .اگر ایستادند ، بایستید و اگربرخاستند ، برخیزید. برآنها پیشی مگیرید که گمراه می شوید و از آنان پس نمایند که تباه می گردید."

و اما امام علی امامان برحق را چنین توصیف می کند: " همانا مثل آل محمد به ستارگان آسمان نماید: اگر ستاره ای فرو شد ستاره ای دیگر برآید. "( خطبه 100) و در ادامه چنین مژده می دهد : " طلوع کننده برآمد و درخشنده پرتوافکند و کوکب به درآمد. و نادرست راست گردید و خدا مردمی را به جای مردمی دیگر گزید و روزی را به روزی بدل گردانید. چشم می داشتیم بر دگرگون شدن روزگاران ، چنانکه قحطی زده در انتظار باران  ؛"(خطبه 152).

در خطبه 138 چنین می خوانیم : " آگاه باشید که فردا و که داند که فردا چه پیش آرد، فرمانروایی که از این طایفه (امویان) نیست عاملان حکومت را به جرم کردار زشتشان بگیرد . زمین گنجینه های خود را برون اندازد و کلیدهای خویش ( از در آشتی تسلیم او سازد ) پس روش عادلانه را به شما بنماید و آنچه از کتاب و سنت مرده است ، زنده فرماید " و در خطبه 182 منجی را چنین می نامد " او مانده ای است از حجت های خدا و خلیفه ای از خلیفه های انبیاست " و امام اهداف و عملکرد امام عصر را در خطبه 138 چنین توصیف می کند : " خواهش نفسانی را به هدایت آسمانی بازگرداند و آن هنگانی است که رستگاری را تابع هوا ساخته اند، و رای آنان را پیرو قرآن کند وآن هنگامی است که قرآن را تابع رای خود کرده اند ..."

امام علی در جمله ای بسیار زیبا حال و وضعیت انسان را پس از ظهور منجی چنین می خواند : " دیده هاشان به تفسیر قرآن روشن شود  ، بام و شام حکمت نوشند "

امام شرایط زمان و هنگامه ظهور امام عصر را چنین می خواند (­­­ خطبه 187)" و آن هنگامی است که آسیب شمشیر مومن را آسانتر بود از به دست آوردن درهمی حلال ، روزگاری که پاداش بخشش گیرنده از دهنده بیشتر بود ، آن هنگانی است که مست شوید اما نه از میخوارگی بلکه از تن آسانی و فراخی زندگی و سوگند خورید نه از روی بی اختیاری و دروغ گویید نه از راه ناچاری . آن هنگامی است که بلا شما را چنان گزد که دوش شتر را از پالان آسیب رسد . این نوع رنج چه دیرباز است و این امید چه دور و دراز ." امیرالمومنین در حکمت 209 می فرماید : دنیا پس از سرکشی روی به ما نهد چون ماده شتر بدخو که به بچه خویش مهربان بود " و سپس در ادامه آیه " و نرید ان نمن علی الذین استصعفوا فی الارض ونجعلهم ائمه ونجعلهم الوارثین " را قرائت کردند . و در  حکمت 147 فلسفه ظهور امام عصر (عج ) را چنین  می فرماید : " بارخدایا چنین است که هرگز زمین – به لطف تو- از کسیکه با حجت و دلیل بامر حق قیام کند و دین الهى را بر پا دارد خالى نخواهد ماند، خواه ظاهر باشد و آشکار، خواه در حال ترس و پنهانى ، تا دلایل الهى و مشعلهاى فروزان او از بین نرود. و آنها چند نفرند و کجایند؟ آنان بخدا سوگند تعدادشان اندک، اما از حیث مقام و منزلت نزد خدا بسى بزرگ و ارجمندند.خداوند به وسیله آنان حجت ها و دلایل روشنش را پاسدارى کند، تا آنرا بکسانى همانند خود بسپارند و بذر آن را در دلهاى افرادى چون خودشان بیفشانند.علم و دانش با حقیقتى آشکار بدانها روی آورد؛ و آنها روح یقین را با نهادى آماده و پاک لمس نمایند ؛ آنچه را دنیا پرستان هوس باز دشوار و ناهموار شمرند، آنها براى خویش آسان و گوارا دانند؛ و آنچه را ابلهان از آن هراسان باشند ، بدان انس گیرند. دنیا را با تن هائى همراهى کنند که ارواحشان به جهان بالا پیوسته است .آنها در زمین خلفاى الهى باشند و دعوت کنندگان به دینش .آه ، آه ، بسى مشتاق و آرزومند دیدارشان هستم ، " در خلال این سخنان می توان دریافت که حتی حضرت امیر و خاندان امامت نیز در آرزوی دیدن خورشید تابان و ماه فروزان ذخیره عالم امکانند .

 آن زمان که چون زمانه ما حق و راستی رخ در نقاب کشیده ، دروغ فراوان و پسندیده و صداقت نادر و از سکه افتاده ، عدل گم گشته و ناپیدا و ستم آشکار و عریان جان آدمی را به ستوه می آورد ، آن زمان که آدمی  تنها راههای بسته را در پیش روی دارد و تنها پژواک ندای کمک خواهی اش بر دیواره های این کهکشان خالی به گوش می رسد ، دمیدن خورشید هدایت و عدالت ، نوید رهایی از همه بندهایی است که جسم و جان را بی رحمانه می فشارد.

به امید آن روز که خورشید از پس تاریکی ها دوباره درخشیدن آغاز کند.

با سلام

آن هنگام که از عرض خیابان می گذریم، در میان هیاهوی بوق و دود ... چشمانی نگران و قلبی دلواپس ماست تا آن که مبادا در این گذرگاه وحشت و خشونت بر جسم ما خراشی بنشیند...

همین کنار ایستاده نگاهش کنید!

آن دم که از تنهایی به تنگ می آییم و سرمان را دو دستی می گیریم و آه سرد می کشیم و دنیا در نظرمان تیره و تار می شود و... از خودمان می پرسیم که آیا خدا تنهاتر از ما را هم خلق کرده است یا نه؟!

اگر مجال به چشمانمان دهیم، پلکهایمان شبنم گون می شود، کسی هست که مونس تنهایی و شریک غمهایمان است و غصه ما را بیشتر از خودمان می خورد و با هزار و یک راه می خواهد که ما را از تنهایی درآورد ...

ببین در این نزدیکی نشسته!

هنگامی که از همه بدمان می آید و حتی از خودمان... ناگهان حسی ما را سر جایمان میخکوب می کند و احساس می کنیم که در میان همه سردیها و زشتیها، در این دوره یخبندان عاطفه و عشق، در این شمالی ترین قطب بی رحمی و بی شرمی و خیانت و حیوانیت و سنگدلی و... گرمای توجهی ما را نوازش می دهد، نگاهی که از جنس پاک ترین نگاه هاست و مهربانترین احساس ها؛ کسی که نگران ماست.

او همه جا و همیشه با ماست، ما را می بیند و با ما سخن می گوید؛ درست در همان لحظه که حواسمان در پی زن و بچه و اداره و دانشگاه و کار و پول و شهوت و خور و خواب و... است.

آن هنگام که انسانیت را رها کرده ایم و به بهای نان و شکم و لذت و تفریح ... خود را می فروشیم، او دردمندانه بر انسانیت ما اشک می ریزد و صدایمان می زند.

او تک تک ما را می خواهد تا نجاتمان دهد چون ما برای او هستیم و دمی بی یاد ما به سر نکرده، هر چند که ما همیشه از او غافلیم و به یادش نیستیم و اصلا او را نمی شناسیم و ... چرا که او غریبه است و او را هیچ کس نمی شناسد؛ او در خانه خود و درمیان دوستانش فراموش شده است...

ولی او همه را می شناسد و به همه سر می زند و روی فرش همه می نشیند و به درددل همه گوش می دهد، همه دلشکستگان و غمزدگان و یتیمان و...

دستانش مهربان و نگاهش پدرانه و نوایش دلسوزانه و...

اما او همچنان غریبه و تنهاست...

او پدر فراموش شده و امام غریب عصر مهدی صاحب الزمان است.

با امید به تعجیل در امر ظهور موفورالسرورش

یا اباصالح المهدی ادرکنی

اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلاَنَا الْإِمَامَ الْهَادِیَ الْمَهْدِیَّ الْقَائِمَ بِأَمْرِکَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ الطَّاهِرِینَ‏

 پروردگارا تو بر مولاى ما حضرت امام عصر هادى امت و مهدى آل محمد قیام کننده به فرمان تو که درود خدا بر او و بر پدران پاک گوهر او باد

عَنْ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فِی مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا سَهْلِهَا وَ جَبَلِهَا وَ بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا

 از تمام مرد و زن اهل ایمان که در مشرق و مغربهاى زمین هستند و در صحرا و کوه و بر و بحر عالمند

وَ عَنِّی وَ عَنْ وَالِدَیَّ مِنَ الصَّلَوَاتِ زِنَةَ عَرْشِ اللَّهِ وَ مِدَادَ کَلِمَاتِهِ‏

 از من‏و پدر و مادر من بر او درود و تحیتى فرست برابر عرش خدا و به قدر مداد کلمات حق

وَ مَا أَحْصَاهُ عِلْمُهُ (کِتَابُهُ) وَ أَحَاطَ بِهِ کِتَابُهُ (عِلْمُهُ)

 و آنچه که علم خدا احصاء و کتاب آفرینش حق احاطه بر آن نموده است

اللَّهُمَّ إِنِّی أُجَدِّدُ لَهُ فِی صَبِیحَةِ یَوْمِی هَذَا وَ مَا عِشْتُ مِنْ أَیَّامِی عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَیْعَةً لَهُ فِی عُنُقِی‏

 پروردگارا من در صبح همین روزم و تمام ایامى که در آن زندگانى کنم با او تجدید مى‏کنم عهد خود و عقد بیعت او را که بر گردن من است

لاَ أَحُولُ عَنْهَا وَ لاَ أَزُولُ أَبَداً

 که هرگز از این عهد و بیعت برنگردم و تا ابد بر آن ثابت قدم باشم

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ الذَّابِّینَ عَنْهُ وَ الْمُسَارِعِینَ إِلَیْهِ فِی قَضَاءِ حَوَائِجِهِ‏

 پروردگارا مرا از انصار و یاران آن بزرگوار قرار ده و از آنان که از او دفاع مى‏کنند و از پى انجام مقاصدش مى‏شتابند

(وَ الْمُمْتَثِلِینَ لِأَوَامِرِهِ) وَ الْمُحَامِینَ عَنْهُ وَ السَّابِقِینَ إِلَى إِرَادَتِهِ وَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْهِ‏

 و اوامرش را امتثال و از وى حمایت کرده و بجانب اراده‏اش مشتاقانه سبقت میکنند و در حضور حضرتش بدرجه رفیع شهادت میرسند مرا از آنان مقرر فرما

اللَّهُمَّ إِنْ حَالَ بَیْنِی وَ بَیْنَهُ الْمَوْتُ الَّذِی جَعَلْتَهُ عَلَى عِبَادِکَ حَتْماً مَقْضِیّاً

 پروردگارا اگر میان من و او موت که بر تمام بندگانت قضاى حتمى قرار داده‏اى جدایى افکند

فَأَخْرِجْنِی مِنْ قَبْرِی مُؤْتَزِراً کَفَنِی شَاهِراً سَیْفِی مُجَرِّداً قَنَاتِی مُلَبِّیاً دَعْوَةَ الدَّاعِی فِی الْحَاضِرِ وَ الْبَادِی‏

 پس مرا از قبر برانگیز در حالى که کفنم را ازار خود کرده و شمشیرم را از نیام برکشیده و لبیک گویان دعوتش را که بر تمام مردم شهر و دیار عالم لازم الإجابه است اجابت کنم

اللَّهُمَّ أَرِنِی الطَّلْعَةَ الرَّشِیدَةَ وَ الْغُرَّةَ الْحَمِیدَةَ وَ اکْحُلْ نَاظِرِی بِنَظْرَةٍ مِنِّی إِلَیْهِ‏

 اى خدا به ما آن طلعت زیباى رشید را بنما و از پرده غیب پدیدار کن و سرمه نور و روشنى ابد به یک نظر بر آن جمال مبارک به چشم من درکش

وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ وَ أَوْسِعْ مَنْهَجَهُ وَ اسْلُکْ بِی مَحَجَّتَهُ وَ أَنْفِذْ أَمْرَهُ وَ اشْدُدْ أَزْرَهُ‏

 و فرج آن حضرت را نزدیک و خروجش را آسان ساز و توسعه در طریق وى عطا فرما و مرا به طریقه با حجت و بیان او سلوک ده و فرمان آن حضرت را نافذ گردان و پشت او را قوى ساز